Dit verhaal gaat over gisteren, het was eens een keer een goede dag. Dat een mama toch zo blij kan zijn met éé n goede dag! Eigenlijk absurd. Eerst even een korte beschrijving van een “normale maandag”
6.30 uit bed, de dag begint zoals gewoonlijk met etensstrijd. Met een beetje geluk heeft onze 6-jarige zoon zijn 2 boterhammen om 8h op. Naar boven wassen, aankleden, tandenpoetsen (ook al een drama) naar beneden tas zoeken en inpakken, 10-uurtje, overblijfspullen. 8.15 naar school. We steken de straat over, en lopen het hek van school binnen, en opeens veranderd mijn zoon in een ander kind.
http://wordpress/kon er elke dag
Hij zet zijn toneelgezicht op, stoot stoere praat uit, en loopt zelfs stoerder.Afscheid in de klas van een druk kereltje. Tot straks, ik kom om 13h nog even langs.
Om 13h zie ik een veel drukker kereltje, stuiterend door de klas. Van de overblijfjuf hoor ik weer dat hij niets heeft gegeten, en dat hij heel brutaal was, grofgebekt en stoere grappen aan het maken. Ze weet hoe het zit met hem, dus ze veroordeeld hem niet. Ze weet dat hij dit alles doet om zijn hoofd boven water te kunnen houden, dat hij zich op deze manier door de pauze heen “vecht”, probeert niet buitengesloten te worden. Ik geef mijn ventje een zoen, en ga naar huis.
Om 15h komt mij mannetje wit en kapot moe naar buiten. Hij omhelst me, en houdt zich groot.
Ik ga met hem naar binnen, want uiteraard komt hij zonder jas, tas en rest van zijn spullen naar buiten. Samen pakken we binne zijn tas in, en uiteraard staat zijn lerares me daar al op te wachten. Heb je even…. ik wil iets met je bespreken. Ze probeert echt ontzettend hard hem te helpen, maar aangezien het voor mij al onbeschrijfelijk moeilijk is om hem te doorgronden, vind ik het niet gek dat het haar vaak niet lukt. Ze merkt dat hij weer drukker wordt in de klas, dat hij weer verveeld raakt. Dus ze gaat hem weer extra werk geven. Jippie denk ik, maar gelijk ook… als het dan maar wel moeilijk genoeg is, zodat hij zich zelf (en anderen) niet weer gelijk gaat zitten vervelen.
Ook is hij zich vanochtend weer vergeten te melden bij zijn talentgroep juf, met als gevolg dat hij niet naar de talentgroep is geweest. Shit denk ik, heb ik ook niet aan gedacht, dus eigenlijk ook een beetje mijn schuld! 15.30 eindelijk naar huis. Tv aan en eindelijk kan mijn kereltje zich ontspannen.
17h eten, nou ja eten, ik maak een bordje voor hem klaar, maar ook dit eten is weer een strijd. Vlees is over het algemeen geen probleem, en sindskort eet hij aardappel, maar groente, nou nee echt niet! Ik maak er geen strijd meer van, heeft geen nut, brengt alleen maar extra stress. ’s avonds nog even op zijn tablet, nog even tv kijken en dan om 20h naar bed. Hopen dat hij doorslaapt en vannacht niet weer een angst-aanval krijgt.
Maar vandaag ging het dus even iets beter SMILE
Na het gebruikelijke ochtend ritueel naar school. Meneer bedacht zelf dat hij zich moest melden bij zijn talentklas juf. Super begin op school, ik zag hem even lachen, hij had het ZELF bedacht en uitgevoerd. Met zijn eigen juf besproken dat we hem tussen de middag bij mij en mijn kleuters laten mee-eten. Dus om 12h kwam hij gelijk naar me toe. Jas aan (met de talentgroep waren ze buiten geweest) , maar geen broodtrommel bij. Dus terug naar de klas, komt hij terug met zijn trommeltje, maar zonder zijn jas, kon hij weer terug. Zoonlief aan de kleuters voorgesteld en met z’n allen naar buiten, lekker rennen lekker spelen. Buiten op het schoolplein zag ik hem veranderen. Hij ontspande zich, hij hoefde zich hier tussen de kleuters niet te bewijzen. Hij speelde met de kleuters, en was even ZICHZELF!!! Na het buiten spelen met de kleuters aan tafel om te eten, en binnen mum van tijd was zijn trommeltje leeg, geen eetstress! Ik had een heerlijk warm gevoel, wat hou ik toch van die knul. Lachend ging hij om 12.50 terug naar zijn eigen klas. Tutor les georganiseerd door zijn juf. Hij krijgt les om zelf les te mogen gaan geven in groep 3. Hoe gaaf is dit! Ik geef hem een zoen en ga even naar huis om bij te komen. Deze keer loop ik op wolken naar de overkant van de straat, en trek de deur blij achter me dicht. Op de bank met een kopje thee denk ik terug naar de verandering die ik in hem zag, mijn hart voor licht en blij. Om 15h komt hij lachend uit school. Uiteraard zonder jas tas etc. Samen gaan we naar binnen om zijn tas in te pakken. De juf staat me al op te wachten. Ze laat duidelijk merken dat ze de verandering ook heeft opgemerkt. Hij kwam een stuk positiever en rustiger de klas in vanmiddag. Behalve het tutor lezen wil ze nog meer moelijkere dingen voor hem gaan verzinnen. Vanmiddag heeft ze daar een gesprek over met de IB-er van school. Ik ben erg benieuwd wat voor gesprek ik dus morgen weer ga hebben op school. Vanmiddag thuis gekomen ging meneertje gelijk naar zijn kamer, zijn “nieuwe/onze oude” pc is op zijn kamertje gezet. Juichen springen, een blije knul die gelijk de boel opstarte en ging zitten spelen. Tevreden ventje, gelukkige mama. En ook heel fijn, ’s nachts geen aangst-aanval gehad.
Soms is het zo simpel. Kon er elke dag maar zoiets simpels gebeuren….
lachenddoorhetleven 