HORROR PINGUIN BIJT JONGEN (7)

Vanmiddag omstreeks 14.30h werd Ouwehands dierenpark opgeschrikt door een brute aanval van een totaal doorgedraaide pinguin. De 7-jarige jongen aaide de langszwemmende pinguin toen deze zich totaal onverwachts omdraaide, en de bewuste jongen bruut beet. De jongen verklaarde later, nooit meer een pinguïn te zullen aaien.

LIKE en VOLG mijn facebook pagina en beleef zo mijn foto avonturen mee.  https://www.facebook.com/Photography_Sam1974-1409578659118615/

Of volg me op Instagram: Photography_sam1974

7-jarige uitvinder krijgt eindelijk aandacht

Mijn zoon staat “uit”…… doet niets anders dan stomme spelletjes spelen op zijn tablet of dito YouTube filmpjes kijken. Tenminste tot vandaag. Vandaag ging hij weer even “aan” dankzij zijn zelf bedachte en gebouwde bristle-bot :mrgreen:


Mijn zoon bemoeit zich niet met de klassen thema’s. Hij laat niet weten dat hij er iets vanaf weet. Toont er gewoon geen enkele aandacht voor. Is niet te motiveren tot het maken van enigerlei werk omtrent welk opgelegd onderwerpen dan ook. Dat maakt het werken in groepjes dus ook onmogelijk voor hem. Bovendien als hij zich eens een keer wel interesseerd in een onderwerp, dan springt hij zo snel naar de eindconclusie dat de rest van de kinderen hem echt niet bijhouden. Resultaat: hij wil wel vriendjes maar heeft ze niet. Hij is sociaal onhandig, gaat daardoor de clown uithangen met als resultaat dat de andere kinderen hem helemaal links laten liggen. Het valt niet mee je als 7-jarige staande te houden tussen 9 en 10 jarige klasgenootjes. Hij weet gewoon geen manier om positieve aandacht van de kinderen te vragen (bij volwassenen lukt dat trouwens wel wonderbaarlijk goed) 

Begin van dit schooljaar knutselde hij thuis een bristle-bot in elkaar. Een tandenborstel die op batterijen werkt uit elkaar gehaald, en het motortje gekoppeld aan een nagelborsteltje en 2 plastik doppen was de basis. Super leuk! Maar denk maar niet dat hij hem mee naar school wilde nemen om hem te laten zien. Volgens hem zouden de andere kinderen dat toch maar stom vinden. Hij vond de bristle-bot ook geen mooi uiterlijk hebben, met al dat plakband enz. Gisteren kwam het ding weer tevoorschijn uit de kast en hebben we er nieuwe batterijen in gedaan. De hele avond heeft er mee gespeeld. Vanochtend  heb ik hem stiekem in zijn tas gedaan en mee genomen naar school. Bij het uitladen van de overblijfspullen etc kwam hij tevoorschijn en heeft hij hem  (met enige tegensputtering) toch aan zijn klasgenoten laten zien. Ik heb hem nog niet vaak zo zien glimmen van trots, want de andere kinderen vonden het geweldig!!

Er stonden ineens 5 of 6 kinderen om zijn tafeltje heen! Een ochtend vol aandacht voor hem en zijn bristle-bot heeft hem echt goed gedaan. Mijn zoon stond weer even “aan”. Hopend dat hij weer dingen wil gaan maken, bedenken, gewoon iets voor hemzelf, om trots op te zijn.

Feest is niet altijd feest, maar soms ook wel

Afgelopen vrijdag hadden we een groot feest op school; afscheid van de directeur  die met vervroegd pensioen ging. Ter ere van dit feit werd er een groot circus feest georganiseerd. 

De week die eraan vooraf ging: Maandag 15h de school is net uit, en mijn zoon (7, hoogbegaafd, hoogsensitief) komt met een gezicht als een oorwurm naar buiten. We moeten vrijdag verkleden met het circus en ook nog schminken. Ik ga er niet naartoe! Ik kan praten als brugman maar hij blijft bij zijn standpunt. Dinsdag en woensdag word hij hier nog stelliger in. Uiteraard word er slecht, zeg maar gerust ENORM slecht geslapen als hij ergends mee zit. Hij is er helemaal overstuur van! De juffen krijgen hem niet meer tot rust. Zelf ga ik donderdagavond naar een informatie bijeenkomst voor de hulpouders van de feestdag. We krijgen een hilarische voorstelling te zien van één van de medewerkers van circus Tadaa, die dit spectacel gaan begeleiden. Er worden “vrijwillers” gevraagd voor de volgende ochtend. Om 7h gaan de circusmedewerkers de boel opbouwen. Ik zie mijn kans schoon mijn zoon iets makkelijker bij dit evenement te betrekken, dus ik steek mijn hand op (ik weet ook al, dat ik anders deze avond nog mee moet opruimen, en het is al best wel laat. (Ik ben een echt ochtend-mens)

Uiteraard slaapt mijn zoon nog niet als ik die avond laat thuis kom. Hij ligt met betraand gezicht in bed, zogenaamd omdat hij verdrietig is, om de tijgers die op zijn dekbedovertrek staan afgebeeld die op uitsterven staan. Ik ga naast hem liggen en hij bekogelt me met allerlei details en feiten over deze tijgers. Als hij klaar is leg ik hem uit wat er de volgende dag op school gaat gebeuren, en dat hij om 7h al op school moet zijn. Hij sputtert tegen tot ik voor de zoveelste keer tegen hem zeg dat hij echt niet geschminkt gaat worden als hij dat niet wil, dat hij zich ook echt niet hoeft te verkleden en dat hij de hele dag geen dingen hoeft te doen die hij eng of stom vindt. Het is immers een feestdag!

Uiteindelijk berust hij in het feit dat hij toch mee moet de volgende dag. Tegen middernacht slaapt hij… en kan ik ook gaan slapen. 5.30h uit bed, het  was weer eens een kort nachtje. Als ik mijn mini yorkie uit loop te wandelen, heb ik bijna het gevoel alsof ik achter een blindegeleide hond aanloop. Pfff valt niet mee.  

Tegelijk met de bus van circus Tadaa! komen we aan op school. Mijn zoon gaat even zijn gebruikelijke rondje door de school en ik maak kennis met de andere circus mensen. Samen met de andere leraren en hulpouders staan we te luisteren naar de uitleg. Mijn zoon gaat samen met de 4 andere kinderen van leraren en hulpouders voetballen. Vanaf zijn plekje op het panna veldje houd hij het circus gebeuren in de gaten. Hij helpt later ook zo hier en daar een handje mee. Ik ben blij hem zo bezig te zien. Hij heeft de situatie geaccepteerd en begint er lol in te krijgen. 

Om 8.15 gaan de deuren van de school open voor de overige leerlingen, en mijn zoon vertelt zijn klasgenoten trots dat hij al vanaf 7h heeft geholpen op school. Ik zie met trots dat een groepje kinderen om zijn tafeltje heen naar hem staan te luisteren. Hij heeft zijn broodnodige voorsprongetje gebruikt voor eigen doeleinden. 

Na het zingen voor de directeur gaan alle kinderen hun groepjes opzoeken. De hele dag krijgen ze les in jongleren, ballopen, trappeze, koortdansen, goochelen, ladders, acrobatiek, equilibre, bordjes balanceren, éénwielrijden, mini biken en nog veel meer. Als ze alle onderdelen hebben geproefd gaan ze in groepjes een voorstelling van 3 minuten insturen die ze later op de dag ook echt gaan laten zien. Mijn zoon doet niet mee met de voorstelling, maar heeft wel een super leuke dag gehad. Na afloop mocht hij ook nog ijsjes uitdelen aan alle 442 leerlingen van de school. 

Blij en vooral moe gaan we om 13.30 naar huis. Gelukkig hoeven we niet mee op te ruimen. Uiteraard heb ik de rest van de dag nog wel “plezier” van het nastuiteren van mijn zoon, maar al met al een top-dag!

Dankzij een goede voorbereiding van zijn juffen en de mogelijkheid voor mijn zoon om het hele proces van opbouwen mee te maken, en natuurlijk de medewerkers van circus Tadaa! en alle vrijwilligers van school was het een fantastische dag!

Mac Donnal de aliën

Juf, juuuuf T heeft een Mac Donnal gevonden”. Ik: “een Mac Donnal?”  Ik kijk mijn collega aan en opper, Mc Donalds? We laten R, T halen met zijn gevonden schat. Als zijn handje open gaat, valt het spreekwoordelijke kwartje….. https://lachenddoorhetleven.wordpress.com/2017/03/30/mac-donnal-de-alien/?preview=true Hij bedoelde een hommel (gaat waarschijnlijk vaak eten bij de mc dacht ik nog)

We hebben uitgelegd dat het een wesp was en natuurlijk is de wesp mee naar binnen gegaan, en hebben we hem uitgebreid bekeken. Ook met een vergrootglas. Een van de kinderen was helemaal enthousiast en zei “moet je dat schattige koppie bekijken, weet je waar hij op lijkt?” Een van de andere kinderen zei gelijk, “ik denk een aliën want ik heb nog nooit zoiets gezien dus moet hij wel van een andere planeet komen.”

Het meisje terug: “nee joh op mijn knuffel, ik zal hem morgen meenemen”.

Kleuters, got to love them!!!!

Snotverrrr…. tablet kapot!

Mijn zoon kwam gisteren met een schuldbewust koppie naar me toe. In zijn handen zijn tablet. En het scherm… helemaal naar de klote! Sorry voor mijn taalgebruik, maar ZO voelde het op dat moment even.


Heb er uiteraard gelijk een foto van gemaakt, Lekker bezig ventje zet ik erbij op Facebook. Zoontje lief (of zeg liever zoontje duveltje) ligt ondertussen in een deuk….. “Geintje! Het is een screensaver die ik heb geïnstalleerd”! Ondertussen stromen de reacties binnen op facebook. We besluiten de familie, kennissen en vrienden tot morgen in de waan te laten. De volgende avond zet ik mijn zoon nog eens op de foto met zijn tablet en plaats deze met tags van alle mensen die gereageerd hadden. De grap is geslaagd de meeste  mensen vinden het een leuke grap van ons manneke.

Altijd al geweten dat hij veel humor heeft dat puppy van ons.

Personeelsuitje naar Gambia

Vanochtend toen ik mijn zoontje naar school toe bracht, stond zijn juffrouw ons op te wachten. “Wat me nou toch is gebeurt”, zei ze.

 Ik ben reuze benieuwd en kijk haar nieuwsgierig aan,op dat moment loopt een collega langs die vraagt of ze al helemaal klaar is voor vanmiddag, en vraagt haar of ze al zenuwachtig is. Ze knikt heftig. Ik kijk nu uiteraard nog nieuwsgieriger naar haar. Ze verteld dat ze vanmiddag een personeelsuitje hebben, en dat ze van te voren nooit vertellen wat er gedaan gaat worden. Nu heeft ze daar dus blijkbaar afgelopen nacht over gedroomd. Ze droomde dat elke leraar een leerling uit zijn/ haar klas moest uitkiezen om mee te nemen op dat personeelsuitje. En zij had dus gedroomd dat ze mijn zoon uitkoos. Het personeelsuitje was een reis naar Gambia….. nadat ik uitgelachen was heb ik gezegd, dat als mijn zoon niet mee wilde ik wel mee ging 🙂