Boze zoon om schroot

Gisteren ging ik samen met mijn zoon ons hondje uitlaten. Langs de school, langs het grote grasveld, langs de gracht, over de grote brug, het park in. Heerlijk banjerend door de modder. Hé mama er is een boom omgevallen over de brede sloot heen, mag ik daar overheen klimmen? Tuurlijk jongen, doe maar (alsof hij dat zou durven…) Maar even later zat hij toch op die boomstam, ik dacht nog, als hij dat echt gaat doen, dan dondert hij natuurlijk in die vieze blubbersloot, wat zal hij stinken!

Read More

Botsing met een witje

Liep vanochtend vroeg met ons hondje te wandelen toen ik hardhandig in botsing kwam met een klein geaderd witje. Een mooi vlindertje dat de botsing niet helemaal lekker doorkwam.
Sorry vlindertje, je kwam uit het niets ineens over die schutting heen, ik zag je echt niet, en kon je dus niet ontwijken 😦 Je vloog zo tegen mijn schouder aan. Heb je meegenomen naar huis en je liefdevol in onze heerlijk geurende kamperfoelie struik gezet. Helaas mocht het niet baten…. de botsing is

image

te hard geweest. R.I.P.
http://kleingeaderdwitje

Slakkenplaag

Dankzij het vochtige weer hebben we een slakkenplaag in Nederland. Slakken kunnen voor sommige huisdieren gevaarlijk zijn. Ze kunnen longworm oplopen als ze slakken eten of aflikken.
Omdat wij zelf een hond (je) hebben ben ik een zeer agressief middel in gaan zetten tegen deze beestjes. Dit agressieve middel vergt echter wel wat kennis. Ik geef jullie daarom graag de volgende tips: dit middel is in elke straat wel te vinden. Vaak meerdere zelfs! Omkoping is vaak een goed middel om ze werkende te krijgen.
Mij kost het vaak een snoepje of in sommige gevallen de belofte om een filmpje te kijken.
Jullie hebben me vast al door, juist! Ik heb het over mijn zoon en eventueel zijn vriendjes en vriendinnetjes. Het zijn stuk voor stuk medogenloze slakkenzoekers. Ps de slakken worden aan het einde van de straat op de groenstrook vrijgelaten.
http://slakkenplaag

image

Enge dikke rode spin

 

Schrok me rot vanmiddag! Was met mijn zoontje beestjes aan het zoeken, toen we opeens stuitten op een dikke rode spin. Had er ooit weleens zo een gezien maar die was een stuk kleiner dan deze. Deze engerd was zeker wel twee en halve centimeter groot en had een rare rode kleur. Ik vond dit glimmende rode beestje best eng, terwijl ik normaal helemaal niet bang ben voor spinnen ben! Gefascineerd en toch ook redelijk voorzichtig wat foto’s gemaakt van deze rode dame, want dat het een vrouwtje was, daar was ik al van overtuigd.

Research time!!!

Het is dus een rood witte celspin, met de prachtige Latijnse naam: Dysdera Crocata. Mannetjes zijn een stuk kleiner dan de vrouwtjes (zoals volgens mij altijd in de spinnenwereld) Ze worden gemiddeld zo’n 13 mm groot. De vrouwtjes worden 17 tot 20 mm groot (Ik had ons spinnen dametje dus blijkbaar overschat) Deze spinnen soort is trouwens vrij agressief en valt aan bij verstoring. Een beet is bijzonder pijnlijk en je kan er duizelig en misselijk van worden. Ben je gebeten dan krijg je twee prachtige gele blaasjes die uiteindelijk zullen openbarsten. De spin leeft van pissebedden en andere kleine dieren. Hij woont en jaagt vanuit een gesponnen “kamertje” (cel), dit doet hij vooral ’s nachts. Het beestje komt bijna over de hele wereld voor, met uitzondering van Scandinavië, noord Rusland en Antarctica. Natuurlijke vijanden van de roodwitte celspin (en vele andere soorten spinnen) zijn diverse soorten vogels, kikkers en reptielen.

celspincelspin 1

Bomen Verdriet

Vanochtend vroeg liep ik met onze Brutus naar onze vaste uitlaatplek. Hier vlakbij in de buurt zijn ze wat oude flatjes aan het slopen, en wat zag ik tot mijn groot verdriet……Een prachtige, statige grote oude beuk is ook gesloopt. Gekapt, Neergehaald, Vernietigd! Ik liep door met onze Brutus, stil en beduusd, en met een verward gevoel. Het leek wel of ik me gewoon een beetje down voelde, net als de boom…die was immers ook down. Ik vraag me af, waarom? Was je ziek? Veroorzaakte je overlast? Of moest je gewoon plaatsmaken voor de vooruitgang? Halverwege mijn uitlaatrondje ben ik teruggegaan om een foto te nemen van mijn oude vriendin, die nu in delen opgestapeld lag langs de kant van de weg. En op dat moment besefte ik pas, wat ik nou echte voelde….rouw! Ik was afscheid aan het nemen, ik was een vriendin verloren. Een vriendin die er altijd stil en onopvallend was. Behalve in de herfst, dan viel ze op, met haar prachtige herfstkleuren en haar duizenden beukennootjes.

Nu ze er niet meer is, valt het gat dat ze achterlaat pas op…… Ze laat een grote leegte achter!20160309_062036