Twee jaar geleden, de sint was weer in het land, en dus was het weer schoentjes zet tijd. Luke, onze zoon was toen vier jaar, ging zijn schoen zetten bij oma en opa.
Oma had wortels gekocht zodat Luke die in zijn schoen kon doen voor het paard van sinterklaas. Braaf een liedje gezongen voor de kachel, en toen weer naar huis. Op de terugweg in de auto vroeg Luke me of oma en opa veel van wortels hielden…. ehhh reageerde ik, misschien wel, dat weet ik eigenlijk niet precies. De volgende dag gingen we het schoentje uithalen, en Luke was uiteraard erg blij met zijn cadeautjes.
Vorig jaar, Luke was inmiddels 6 jaar, en weer was de sint vrolijk ingehaald. ‘S avonds zette hij thuis zijn schoentje naast de haard. Een mooi liedje gezongen en toen zei hij enthousiast, eigenlijk zou ik nou een reep chocola in mijn schoen moeten doen hè mama, daar hou jij toch van???
Okee,… toen viel het kwartje van zijn opmerking van het jaar ervoor dus pas bij mij. Die reep chocola heb ik overigens nooit van hem gekregen, but it’s the thought that counts, zullen we maar zeggen. Uiteraard zaten er de volgende dag gewoon weer cadeautjes in zijn schoen.
Blij jochie, en de magie van sinterklaas…. ach hij speelt het wel mee.
lachenddoorhetleven 